Als het gaat om de vochthuishouding in de bodem, wordt er vaak gesproken over de pF-waarde, ook wel pF-curve genoemd. De ‘p’ staat voor potenz, de ‘F’ voor freier energie (van het water). Deze waarde geeft de zuigspanning van de bodem aan, ofwel de beschikbaarheid van water voor het gewas. De waarde 0 staat voor een volledig verzadigde bodem (alle poriën vol met water) en bij een pF van 7 is er helemaal geen water meer in de bodem aanwezig (in de oven volledig gedroogd). In de praktijk komt pF 0 zelden voor, en zeker niet lang.
De zwaartekracht zorgt ervoor dat een bodem tot pF 2 ontwaterd wordt. Dit punt wordt ook wel de veldcapaciteit genoemd: de maximale hoeveelheid water die een bodem kan vasthouden. Deze verschilt per bodem en is onder andere afhankelijk van de textuur en het organische stofgehalte. Daarnaast is er ook een verwelkingspunt in de pF-curve aangegeven: het punt waarop het gewas geen water meer kan onttrekken van de bodem. De verschilt niet alleen per bodem, maar ook per gewas. Een standaard voorbeeld van een pF-curve is weergegeven in Figuur 5.
In het veld kunnen vocht-sensoren geplaatst worden welke kunnen aangeven wat de pF waarde is van het perceel. Hieruit kan een beregeningsadvies worden gegeven.
FIGUUR 5 : pF-curve (Bron)
